ارتودنسی دندان ایمپلنت شده چگونه انجام می شود؟

افراد بسیاری هستند که برای زیبا شدن دندان هایشان بعد از ایمپلنت، نیاز به ارتودنسی دندان ایمپلنت شده دارند. این افراد معمولا برای ایمپلنت هایشان نگران خواهند بود؛ چراکه این تصور در بین برخی از افراد وجود دارد که برای انجام ارتودنسی نیاز به برداشتن ایمپلنت است. اما هیچ مانعی برای ارتودنسی دندان ایمپلنت شده وجود ندارد و در ادامه بیشتر راجع به این موضوع میخوانیم.

آیا ایمپلنت دندان ارتودنسی، با نصب براکت سازگار است؟

در پاسخ به این سوال باید گفت، استفاده همزمان از براکت و ایمپلنت های دندانی کاملا بستگی به شرایط اولیه فرد دارد. بنابراین پزشک متخصص باید بررسی کند که درمان ارتودنسی چطور می تواند به اصلاح طرح لبخند افرادی که کاشت ایمپلنت انجام دادند بپردازد.

ایمپلنت دندان چیست؟

دنتال ایمپلنت یا ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان هایی که به خاطر آسیب یا پوسیدگی شدیدی از دست رفته اند، طراحی شده اند. این ایمپلنت ها شامل پست تیتانیوم هستند که دندانپزشک آن ها را در فک برای جایگزینی دندان از دست رفته قرار می دهد. بعد از آن یک تاج دندان مصنوعی روی آن قرار می گیرد؛ درواقع بخشی که قابل دید است و عملکردی شبیه دندان طبیعی را دارد.

ارتودنسی دندان ایمپلنت شده

ایمپلنت های ارتودنسی در بیمارانی به عنوان گزینه جایگزین دستگاه های خارج دهان مورد پذیرش قرار گرفته است که یا از پشتیبانی دندانی کافی برای لنگر انداختن ارتودنسی برخوردار نیستند و یا در پوشیدن دستگاه های خارج دهان سازگار نیستند. لنگرگاه ارتودنسی را می توان مقاوم در برابر حرکت ناخواسته دندان تعریف کرد. در طول درمان ارتودنسی، می توان تکنیک های مختلفی را برای تقویت لنگر استفاده کرد. تکنیک های سنتی بیومکانیکی، مانند استفاده از لنگر خارج دهانی توسط سرپوش یا داخل دهانی، توسط میله ها، قوس های کام، زبانه یا الاستیک های بین ماگزیلا، نمی توانند به طور موثر لنگرگاه را کنترل کنند.

آیا با وجود دندان افتاده می توان براکت ارتودنسی گذاشت؟

اگر بیمار دندانی را از دست بدهد، متخصص ارتودنسی گزینه های مختلفی دارد. در برخی موارد، ممکن است برای بستن فضای ایجاد شده توسط دندان از دست رفته، از ارتودنسی استفاده شود. این ممکن است یک گزینه عالی برای بیمارانی باشد که از قبل با فشار دندان ها روبرو هستند. اگر دندان از دست رفته نیاز به جایگزین داشته باشد، براکت ها ممکن است برای پر کردن فضای خالی در آینده استفاده شوند. اگر فضا به اندازه کافی باز نباشد ارتودنسی می تواند فضا را بازتر کند و بنابراین فضای کافی برای ایمپلنت دندان ایجاد می شود. اگر در حال حاضر فضایی برای ترمیم دندان وجود داشته باشد، براکت ها می توانند آن ناحیه را باز نگه دارند تا دندانهای اطراف به داخل آن هدایت نشوند.

مزایا و معایب ارتودنسی دندان های ایمپلنت شده

اگر یک یا چند دندان غایب دارید، ممکن است با درمان ارتودنسی این فضای خالی توسط دندان های اطراف به خوبی پر شود و نیازی به ایمپلنت نداشته باشید، که این مستلزم انجام ارتودنسی توسط دندانپزشک خوب در تهران  است. با این حال وجود ایمپلنت ها در ارتودنسی مانعی برای ارتودنسی محسوب نمی شوند، بلکه از دندان های ثابت ایمپلنت شده می توان به عنوان تکیه گاه و نقطه فشار استفاده کرد.

چه زمانی باید ایمپلنت ها را خارج کنیم؟

زمانی که ایمپلنت به درستی در جای خود قرار نگرفته باشد و عملکرد ارتودنسی را با اختلال مواجه کند، دندانپزشک زیبایی مجبور به خارج کردن ایمپلنت می شود. از آن جایی که این کار دردسر زیادی برای بیمار و دندانپزشک زیبایی دارد معمولا آخرین موردی است که دندانپزشک به آن فکر می کند. در اولویت هر دندانپزشک، نگهداری ایمپلنت ها در زمان ارتودنسی است. دندانپزشکان از ایمپلنت ها به خاطر عمر بالایی که دارند، جهت تسریع درمان ارتودنسی استفاده می کنند. گاهی اوقات وجود ایمپلنت ها یک نقطه مثبت در فرایند درمان ارتودنسی محسوب می شود.

غذا خوردن با داشتن بریس های ارتودنسی چگونه است؟

وقتی که ارتودنسی روی دندان قرار می گیرد، دارای فلز، لاستیک های کشی و براکت های فلزی و سرامیکی می باشد که روی دندان شما نصب می شوند. البته برخی از ارتودنسی ها از نوع متحرک هستند و با فلز روی دندان شما نصب نمی شود. البته این خیلی گزینه مناسبی مخصوصا برای افراد بزرگسال است که نمی‌خواهند در طول درمان ارتودنسی، کسی هنگام صحبت کردن یا خندیدن، به فلز روی دندانشان خیره شود. اما باید بدانید که آن ارتودنسی ها نسبت به ارتودنسی های فلزی معمولی بیشتر نیاز به مراقبت دارند. شما پس از نصب بریس ها باید غذاهای ارتودنسی خود را به نوعی انتخاب کنید که هیچ آسیبی به بریس ارتودنسی شما وارد نشود.

بیشتر بخوانید … ارتودنسی متحرک

ضرر های ارتودنسی دندان

قبل از اینکه درمان ارتودنسی خود را انجام دهید باید احتمال آسیب دیدن را در نظر بگیرید و از آن ها پیشگیری کنید. یکی از این موارد، ارزیابی خطر درمان و همچنین متعادل کردن جنبه های درمانی قبل از تصمیم‌گیری می باشد. آسیب روانی ناشی از درمان ارتودنسی یا در واقع عدم درمان نباید نادیده گرفته شود و از موارد مهم در برنامه ریزی درمانی است. انتخاب بیمار در به حداقل رساندن خطرات درمان، نقش حیاتی دارد و پزشک بالینی باید هوشیارانه کار ارزیابی را از هر نظر انجام داده و مراقب باشد. اما به هر حال احتمال ریسک هایی هم وجود دارد که بیشتر آن ها شامل مشکلاتی است که در داخل دهان به وجود می آید که به آن خطر داخل دهانی هم گفته می شود.

بیشتر بخوانید :

• ارتودنسی یا لمینت
• ارتودنسی نامرئی