آیا انجام ارتودنسی دندان اضافی مهم می باشد؟

سایر بیماران ممکن است پدیده ای را تجربه کنند که به عنوان هایپرودنتیسی شناخته می شود. هایپردونتیا با تعداد اضافی دندان مشخص می شود. اگر بیش از 20 دندان شیری یا 32 دندان دائمی داشته باشید، دچار هایپرودنتیا هستید. از این دندان های اضافی غالبا به عنوان دندانهای فوق بزرگ یاد می شود. برای برخی از بیماران، تحلیل ریشه (هنگامی که ریشه ها آسیب می بینند و کوتاه تر از حد طبیعی می شوند) در دندان های اطراف ممکن است ایجاد شود. در این مقاله ارتودنسی دندان اضافی شرح داده می شود.

ارتودنسی دندان اضافی

برای بیماران مبتلا به هایپرودنتیا، ممکن است درمان ارتودنسی همراه با استخراج ضروری باشد. یک جراح دهان و دندان می تواند دندان اضافی را برداشته و سپس یک متخصص ارتودنسی می تواند دندان ها را برای ایجاد لبخندی هماهنگ و سالم تراز کند. برخی از بیماران ممکن است نیازی به استخراج نداشته باشند و فقط به درمان ارتودنسی نیاز داشته باشند. مشاوره با یک متخصص ارتودنسی دارای مدرک به شما کمک می کند تا یک برنامه درمانی ایجاد کنید که نیاز شما را به بهترین وجه برآورده کند.

مناسب ترین سن برای مراجعه به متخصص ارتودنسی

مهم نیست که با چه مسئله ای روبرو هستید، توصیه می شود که بیماران برای اولین بار در حدود هفت سالگی به یک متخصص ارتودنسی مراجعه کنند. این اجازه می دهد تا متخصص ارتودنسی ببیند که چگونه لبخند شما شکل می گیرد و اجازه می دهد تا درمان های لازم دقیقا در زمان مناسب شروع شود تا بیشترین تأثیر را داشته باشد. با این حال، درمان ارتودنسی در هر سنی قابل انجام است. چه شما 7، 17 یا حتی 67 ساله باشید، هرگز دیر نیست که با یک متخصص ارتودنسی مشاوره کنید و لبخند رویاهای خود را بگیرید.

دندان شیری چیست؟

دندان‌های شیری به دندانهای اولیه گفته می‌شود که از زمان نوزادی شروع به رویش و بیرون زدن از لثه می‌کنند و در سنین مدرسه به تدریج افتاده و با دندان‌های دائمی جایگزین می‌شوند. معمولا در سن ۲۱ سالگی تمامی دندان‌های دائمی بیرون زده اند. به وضعیتی که در آن تعداد دندان‌های شیری بیش از ۲۰ یا تعداد دندان‌های دائمی بیش از ۳۲ عدد باشد، دندان اضافی گفته می‌شود.

کشیدن دندان اضافی

بسته به موقعیت دندان اضافی ممکن است نیاز به جراحی وجود داشته باشد. کشیدن دندان، تحت بی‌ حسی موضعی یا بیهوشی عمومی صورت می‌گیرد که این امر بستگی به شدت و پیچیدگی مشکل دارد. برای جلوگیری از بروز هرگونه مشکل دندانی در آینده، باید از سن هفت ‌سالگی کودک را به ارتودنتیست نشان دهید. در این معاینه، ارتودنتیست می‌تواند وجود دندان اضافی را شناسایی نموده و پیش از بروز مشکلات جدی‌تر آن را درمان نماید.

دندان اضافی چه مشکلاتی ایجاد می‌کند؟

دندان اضافی در حدود یک الی چهار درصد از جمعیت اتفاق میفتد و نسبت آن در مردان به زنان دو به یک است. غالب موارد دندان اضافی محدود به یک دندان می‌شود؛ اما گاهی اوقات ممکن است چند ردیف دندان بیرون بزند. شناسایی دندان اضافی باید هر چه زودتر انجام شود چرا که دندان اضافی مشکلات زیبایی و عملکردی برای فرد ایجاد می‌نماید.

در طول درمان بهتر است چه نوع غذاهایی را مصرف کرد؟

غذاهایی که باید در طول درمان استفاده کرد و یا از آن پرهیز کنید عبارت اند از:

• از آدامس، شکلات کش دار، گز، سوهان، ته دیگ، نان ساندویچی استفاده نکنید.
• غذا و میوه را به قطعات کوچک قسمت کرده و آنها را روی دندان های عقب قرار دهید.
• از گاز زدن غذا و میوه، پیتزا، ساندویچ، نان خشک یا تست شده، سیب، خیار، بلال، توسط دندان های جلو و پائین خودداری کنید.
• ابتدا هسته میوه های هسته دار مثل ( هلو، آلوزرد، گوجه سبز، خرما، زیتون ) را درآورید؛ سپس خود میوه را به قطعات کوچک تقسم کنید، همچنین از دندان های عقب برای جویدن استفاده کنید.
• برای استفاده از آجیل ( پسته، بادام، فندق، گردو و تخمه ) پوست آن ها را جدا کنید و مغز آن ها را با دندان های عقب بخورید.
• دقت کنید تا در داخل غذا، ریگ، استخوان جوجه یا مرغ، نان خشک یا گوشت سفت نباشد.
• از قرار دادن مداد، خودکار و اسباب بازی داخل دهان خودداری کنید.

بیشتر بخوانید: رژیم غذایی مناسب در زمان ارتودنسی

هزینه دستگاه‌های ارتودنسی

باید فهمید که هزینه دستگاه‌ های ارتودنسی تنها بخشی از هزینه درمان و خدمات ارتودنسی را نشان می‌دهد. نسبت این هزینه بسته به نوع درمان متفاوت است.

دلایل کشیدن دندان

اولین مرحله مهم درمان در ارتودنسی معاینات و بررسی های دقیق متخصص ارتودنسی است تا آنچه لازم است برای بیمار انجام شود. درمان اغلب می تواند شامل حذف یا کشیدن بعضی از دندان ها برای از بین بردن تعدد و کثرت آن ها است. به طور کلی، هنگامی که دندان های زیادی برای اندازه قوس یا کمان دهان در فک بالا یا پایین وجود دارد، ممکن است فضای کافی برای تنظیم و هم ردیف کردن دندان ها وجود نداشته باشد.

یک راه حل معمول این است که فضای لازم را با کشیدن دندان ها باز کرد تا مابقی بتوانند به درستی در قوس دندانی قرار داده شوند؛ در عوض، زمانی که فضای کافی برای دندانی وجود دارد، باید دندانی کشیده نشود. دندان هایی که اغلب برای دلایل ارتودنسی برداشته می شوند دندان های پرمولر هستند. این دندان ها دقیقا بین دندان نیش و دندان مولر (بزرگترین دندان های عقب) قرار دارند.

همیشه برای ایجاد فضا نیاز به کشیدن دندان نیست

در بسياري از موارد کشيدن دندان ها لازم نيست. گاهی اوقات برای ایجاد فضا در فک به منظور کاهش جلو زدگی دندان ها و یا شلوغی دندانها متخصص ارتودنسی تشخیص می دهد که نیاز به کشیدن دندان است. ولي بايد گفت اگر واقعا نياز به کشيدن دندان دائمي در درمان ارتودنسي باشد بيمار نبايد به خاطر ترس از اين مساله، از درمان صرف نظر کند؛ چرا که فضاهاي ناشي از کشيدن دندان کاملا با حرکات ارتودنسي بسته مي شوند و بیمار به حالت نرمال رشدي صورت و نهايتاً هماهنگي مناسب صورت خود مي رسد.

بیشتر بخوانید :

• ارتودنسی یا لمینت
• آشنایی با ارتودنسی فک جلو و نکات آن